Bielactwo to choroba, która w odróżnieniu od większości przebarwień skóry jest spowodowana nie nadmiarem, a znacznym niedoborem lub całkowitym brakiem melaniny, gdyż w organizmie istnieje czynnik hamujący jej produkcję. Może to być schorzenie wrodzone lub nabyte.

W pierwszym przypadku jego objawy są widoczne od urodzenia. Mogą mieć formę ograniczoną (białe, przeważnie symetryczne plamy na twarzy, plecach, kończynach, a także włosach) lub całkowitą (albinizm), kiedy to skóra chorego jest bardzo blada albo bladoróżowa, włosy cienkie, białe lub żółtawe, kolor oczu jasnoniebieski lub czerwonawy. Osoby takie mają zwykle światłowstręt i oczywiście są szczególnie narażone na oparzenia słoneczne oraz inne podrażnienia skóry.

Bielactwo nabyte jest zaburzeniem, którego przyczyny nie zostały dotąd poznane. Pojawia się na jakimś etapie życia, stopniowo lub nagle w postaci mlecznobiałych lub cielistych plam różnej wielkości i kształtu, z których pierwsze występują najczęściej na odsłoniętej skórze twarzy i dłoni. W sezonie wiosenno-letnim plamy te stają się wyraźniejsze, ponieważ same nie mając zdolności opalania się, bardziej kontrastują z opaloną skórą.