Dla niektórych uroczy, dla innych niechciany atrybut osób o bardzo jasnej cerze oraz jasnych lub rudych włosach (wyjątkowo u tych o ciemnych). Piegi pojawiają się zwykle na twarzy, dekolcie, przedramionach, grzbietach dłoni i plecach, niekiedy na całym ciele, najczęściej w postaci drobnych plamek wielkości łebka od szpilki. Zazwyczaj występują w dużych skupiskach, zlewając się i tworząc symetryczne układy.

Piegi to cecha dziedziczna, najbardziej manifestująca się w dzieciństwie i młodości, gdyż z wiekiem ma tendencję do zanikania. Co ciekawe, człowiek nie rodzi się piegowaty, a jedynie z genetyczną skłonnością do piegów.

Dopiero kiedy dziecko zaczyna wychodzić na dwór, najczęściej niedostatecznie zabezpieczone przed słońcem, pojawiają się pierwsze piegi. Zimą rzedną i stają się bledsze, zaś wiosną i latem mnożą się i nasycają kolorem pod wpływem promieni słonecznych.

Piegi nie są zagrożeniem dla skóry, a ewentualnie defektem kosmetycznym, który można wybielać specjalnymi kremami. Stosuje się również złuszczanie lub odbarwianie, ale tylko pod kierunkiem dermatologa.